Świat mówi - Sprawdzam...

-

Wczoraj wydarzyło się coś..., hm... - milowego chyba. Dostrzegłam związek między wydarzeniami z mojego życia i konsekwencję, z jaką rzeczywistość podsuwa mi kolejne okazje do przepracowania sabotujących moje działania przekonań. 

Jestem bardziej zdumiona odkryciem tego mechanizmu niż samą jego treścią. Jakie jego określenia przychodzą mi na myśl? Efekt kuli śnieżnej? Efekt motyla?

Dziś przeczytałam wpis na FB jednego z moich dawnych kolegów o tym, z jaką łatwością mówimy naszym dzieciom Nic się nie stało, podczas gdy dla nas drobne potknięcia, uwierania, wypadki i wpadki to duży kłopot. Nazwałam to chorobą unieważniania uczuć. Z pewnością gdzieś to określenie już widziałam. Ale to właśnie z tej choroby wynikają nasze dorosłe, duże problemy. Uczymy się unieważniać własne uczucia i emocje, robimy to swoim dzieciom i w ogóle osobom w naszym otoczeniu. Owszem, nasz dyskomfort będzie rósł, ale my od tej unieważnionej emocji będziemy już tak daleko, że coraz więcej sytuacji w naszym życiu zaczniemy postrzegać jak kłodę pod nogi, czy jak wiatr w oczy. W konsekwencji nabierzemy przekonania, że wszystko jest przeciwko mnie, inni mają lepiej i w ogóle life sucks.

Niezależnie od naszej subiektywnej oceny wydarzeń, jakie pojawiają się na naszej osi życia, głęboko wierzę, że wszystko, co PÓŹNIEJ jest nam życzliwe i pojawia się, aby dać nam szansę na uporanie się z wewnętrznymi blokadami. To my podejmujemy decyzję - czy wykorzystamy możliwość, aby żyć po swojemu dzisiaj, zamiast po swojemu kiedyś - dzisiaj. 

Dziś działam trochę jak Jim Carrey w filmie Yes Man. Jeśli coś się pojawia, mówię YES - biorę to. Jeśli pojawia się nowa osoba - nawiązuję relację. Jeśli nowa propozycja - wchodzę w to. Mam nadzieję, że Interpol nie będzie mnie z tego powodu ścigał 😉 Brzmi jak wyznanie osoby w głębokim kryzysie tożsamości ? No pewnie jestem. Dużo bardziej interesuje mnie dokąd prowadzi ścieżka niż to, czy ta ścieżka wygląda, jak wszystkie moje dotychczasowe ścieżki. Właśnie dlatego, że czuję życzliwość świata pod jego srogim obliczem. 

Jestem wdzięczna przypadkowi 😉 który doprowadził mnie do pewnej osoby 💗- to od niej usłyszałam: Świat mówi Sprawdzam... I to jak!

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Umiem, więc zrobię

-
  Sukces rozumiem jako życie na własnych zasadach. Odkąd pamiętam, słyszałam zdanie, że aby odnieść sukces, trzeba się czymś wyróżniać. To było tak ogólne stwierdzenie, że wydawało mi się nie do zrealizowania. Wyróżniać znaczyło być najlepszym w jakiejś dziedzinie, a potrafię sobie jedynie wyobrazić ile pracy, czasu i talentu kosztuje osiągnięcie mistrzostwa w czymkolwiek. Jaki procent stoi na podium? Procencik. Z różnych powodów. Czasami zależnych od nas. Czasami mniej zależnych, a najczęściej bywa różnie. Jedno jest pewne - mistrz powie, że tylko z zależnych od nas. To go wyróżnia – wierzy w siebie i swoje możliwości. Wierzy w skuteczność swojej pracy. Koncentruje się na celu i po prostu go realizuje. W zasadzie to nic wyjątkowego. Przecież wielu z nas koncentruje się na celu i go wytrwale realizuje, a mimo to, szczytów nie zdobywa. Przyszło mi do głowy, że jeśli mistrzostwo w danej dziedzinie wymaga wielu poświęceń, to może okazać się zbyt wyczerpujące i … zbędne. Zbędne ...
Czytaj więcej

Sztuka nanokroków

-
Od jakiegoś czasu dużo mówi się o rozwoju osobistym (RO). Sama jestem w rozwoju - chyba można tak powiedzieć, gdy świadomie i z premedytacją poświęcam swój czas i pieniądze na stawanie się możliwie najlepszą wersją samej siebie. Każdy kto zaczął wie, że to długi i kręty proces - swoista sztuka nanokroków. Gdy przebiegniesz 5 kroków, nagle musisz cofnąć się o 6, a potem 2 powolne do przodu i tak w kółko, ale ostatecznie mozolnie do przodu. W pewnym momencie trud zamienił się w poczucie sprawstwa i satysfakcję, bo w końcu zaczęłam dostrzegać zmiany, na które tak ciężko pracowałam, choć nawet nie wiedziałam do końca czego oczekuję - chciałam być po prostu szczęśliwa. W trakcie pokonywania własnej drogi, zauważyłam, że odbiorcami przeróżnych szkoleń, kursów czy webinariów w zakresie RO są osoby, które z różnych powodów chcą zmienić pracę, branżę, są wypalone zawodowo, są nieszczęśliwe z racji niewspierającego środowiska, czy zwyczajnie domowy budżet przestał się spinać. Mówię tu o osobach ...
Czytaj więcej

Czy potrafisz poprosić o pomoc?

-
Na mój strych wprowadziła się kuna. Słodka mordka, która w uroczy sposób i z wrodzonym wdziękiem niszczy wszystko, jakby miała zaprogramowany tryb zniszczenia - jak terminator. Co powstrzyma kunę przed uruchomieniem się na moim strychu? Okazuje się, że pies lub... psia sierść. Tylko, że ja nie mam psa.  Tymczasem sąsiadka poprosiła mnie o podwózkę do miasteczka. Za pierwszym razem przyniosła czekoladę, za drugim kawę. Wydaje mi się, że dla żadnej z nas to nie była komfortowa sytuacja. Rozumiem chęć rewanżu, ale naprawdę go nie potrzebowałam w tamtym momencie. Ja nadal nie miałam nic przeciwko, a ona nadal potrzebowała podwózki. Nie stanowiło to dla mnie żadnego problemu, zwłaszcza, że sama tam jechałam. Potrzebowałam natomiast psiej sierści. A sąsiadka z kolei ma psa. Poprosiłam więc o zbieranie sierści, którą rozłożę na strychu. Obie czujemy, że teraz wszystko jest ok. Każda z nas ma to, czego potrzebuje. Wartość? Skala? To wszystko jest nieważne. Ważna jest zaspokojona potrz...
Czytaj więcej