System wartości

-

Ostatnio pisałam, że warunkiem postawienia właściwych pytań jest spory zasób wiedzy - niezależnie od tego, czy mówimy o konkretnej dziedzinie, czy ogólnie o życiu. Dotąd darowałam sobie szczegóły, ponieważ ten blog był takim chaotycznym wyrazem mojej drogi - pozbawionym konkretów przywoływaniem osobistych refleksji. W tym intuicyjnym poruszaniu się dotykałam wielu zagadnień, ale dziś wybieram dziedzinę, przy której postanowiłam zatrzymać się na dłużej. 

Pierwsze szkolenie z RO, w jakim wzięłam udział, było zorganizowane przez Heksagon Fryderyka Karzełka. To tam usłyszałam kilka haseł, które głęboko we mnie zapadły - marzenia, wartości, szczęście. Nie dlatego, że usłyszałam je po raz pierwszy, ale dlatego, że padły w zupełnie nieznanym mi dotąd kontekście. Dziś wybrałam temat wartości, bo gdy się nad tym zastanowię - zawsze miały dla mnie ogromne znaczenie. 

Mam wrażenie, że nigdy nie nazywałam kryterium wyboru - zgodnością wartości, ale od zawsze było dla mnie priorytetowe. Odkryłam to dopiero niedawno, że powód, dla którego na coś się zgadzam, lub nie - zależy od zgodności z moim systemem wartości. Jakie to oczywiste, prawda? A jednak ilu z nas jest świadomych wyznawanego systemu wartości i z łatwością potrafi wskazać 5 najważniejszych wartości, jakimi kieruje się w życiu?

Najczęściej system wartości przejmujemy z zewnątrz i mylimy go ze zbiorem zasad typowych dla określonej sytuacji. Być może dlatego nie zastanawiamy się nad nim i nie weryfikujemy go w sposób świadomy. Przywykliśmy do mechanicznego reagowania na określone sytuacje i pozbawiamy się możliwości wyjścia z pętli norm - często już nieaktualnych. To bardzo ogranicza naszą kreatywność i niezależność. Przynajmniej moją. Ogromne pokłady energii kosztowało mnie przełamanie pewnego schematu. Nie dlatego, że ograniczały mnie zasady zewnętrzne, tylko moje wewnętrzne przekonanie, że te zasady to  moje wartości. I w dodatku są niezmienne.

Jak kamień u szyi. Cudownie było je od siebie oddzielić. Owszem, poczułam też wyjście poza nawias, ale ja już nie chciałam być elementem tego równania. Zobaczyłam też, że nie muszę dostosowywać swojego systemu wartości do określonego wzoru, ponieważ istnieją też inne warianty tego równania. Dzięki pierwszemu wyłomowi w schemacie, poszerzyłam perspektywę. Banalne? Tylko w teorii. W praktyce to tytaniczna praca. 

Wiem, że może to brzmieć jak spowiedź dewianta, ale chodzi mi raczej o to, o czym pisze Klaudia Pingot w książce Błękitny umysł - Poznaj nieznane. Myśl na odwrót. Działaj na opak. Po prostu pewnego dnia zadałam sobie pytanie jak chcę, aby wyglądało moje życie. Po szkoleniu Fryderyka potrafię zebrać najważniejsze wartości, które są nieodzownym fundamentem wszelkich działań. Zaczęłam marzyć. Zaczęłam działać. Zrozumiałam czym jest dla mnie szczęście. I tak oto powstaje mój nowy projekt, którego punktem wyjścia były wartości właśnie. 

cdn... 



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Umiem, więc zrobię

-
  Sukces rozumiem jako życie na własnych zasadach. Odkąd pamiętam, słyszałam zdanie, że aby odnieść sukces, trzeba się czymś wyróżniać. To było tak ogólne stwierdzenie, że wydawało mi się nie do zrealizowania. Wyróżniać znaczyło być najlepszym w jakiejś dziedzinie, a potrafię sobie jedynie wyobrazić ile pracy, czasu i talentu kosztuje osiągnięcie mistrzostwa w czymkolwiek. Jaki procent stoi na podium? Procencik. Z różnych powodów. Czasami zależnych od nas. Czasami mniej zależnych, a najczęściej bywa różnie. Jedno jest pewne - mistrz powie, że tylko z zależnych od nas. To go wyróżnia – wierzy w siebie i swoje możliwości. Wierzy w skuteczność swojej pracy. Koncentruje się na celu i po prostu go realizuje. W zasadzie to nic wyjątkowego. Przecież wielu z nas koncentruje się na celu i go wytrwale realizuje, a mimo to, szczytów nie zdobywa. Przyszło mi do głowy, że jeśli mistrzostwo w danej dziedzinie wymaga wielu poświęceń, to może okazać się zbyt wyczerpujące i … zbędne. Zbędne ...
Czytaj więcej

Sztuka nanokroków

-
Od jakiegoś czasu dużo mówi się o rozwoju osobistym (RO). Sama jestem w rozwoju - chyba można tak powiedzieć, gdy świadomie i z premedytacją poświęcam swój czas i pieniądze na stawanie się możliwie najlepszą wersją samej siebie. Każdy kto zaczął wie, że to długi i kręty proces - swoista sztuka nanokroków. Gdy przebiegniesz 5 kroków, nagle musisz cofnąć się o 6, a potem 2 powolne do przodu i tak w kółko, ale ostatecznie mozolnie do przodu. W pewnym momencie trud zamienił się w poczucie sprawstwa i satysfakcję, bo w końcu zaczęłam dostrzegać zmiany, na które tak ciężko pracowałam, choć nawet nie wiedziałam do końca czego oczekuję - chciałam być po prostu szczęśliwa. W trakcie pokonywania własnej drogi, zauważyłam, że odbiorcami przeróżnych szkoleń, kursów czy webinariów w zakresie RO są osoby, które z różnych powodów chcą zmienić pracę, branżę, są wypalone zawodowo, są nieszczęśliwe z racji niewspierającego środowiska, czy zwyczajnie domowy budżet przestał się spinać. Mówię tu o osobach ...
Czytaj więcej

Czy potrafisz poprosić o pomoc?

-
Na mój strych wprowadziła się kuna. Słodka mordka, która w uroczy sposób i z wrodzonym wdziękiem niszczy wszystko, jakby miała zaprogramowany tryb zniszczenia - jak terminator. Co powstrzyma kunę przed uruchomieniem się na moim strychu? Okazuje się, że pies lub... psia sierść. Tylko, że ja nie mam psa.  Tymczasem sąsiadka poprosiła mnie o podwózkę do miasteczka. Za pierwszym razem przyniosła czekoladę, za drugim kawę. Wydaje mi się, że dla żadnej z nas to nie była komfortowa sytuacja. Rozumiem chęć rewanżu, ale naprawdę go nie potrzebowałam w tamtym momencie. Ja nadal nie miałam nic przeciwko, a ona nadal potrzebowała podwózki. Nie stanowiło to dla mnie żadnego problemu, zwłaszcza, że sama tam jechałam. Potrzebowałam natomiast psiej sierści. A sąsiadka z kolei ma psa. Poprosiłam więc o zbieranie sierści, którą rozłożę na strychu. Obie czujemy, że teraz wszystko jest ok. Każda z nas ma to, czego potrzebuje. Wartość? Skala? To wszystko jest nieważne. Ważna jest zaspokojona potrz...
Czytaj więcej